บาคาร่าออนไลน์ นับตั้งแต่เกิดความขัดแย้งขึ้นในภูมิภาคทิเกรย์ของเอธิโอเปียเมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน 2020 ฉันยังคงเฝ้าสังเกตการริเริ่มคำร้องและการเรียกร้องจากโฆษกรัฐบาลและผู้ดูแลสันติภาพของโลก ตลอดจนตัวแทนอุตสาหกรรมช่วยเหลือสำหรับ “การเจรจาหยุดยิง” “ข้อตกลงที่เจรจา” และการเข้าถึงโดยอิสระสำหรับการจัดส่งอาหารโดยสหประชาชาติและกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกา
คำร้องล่าสุดปรากฏในUniversity World News เมื่อวันที่ 30 สิงหาคมและสื่อ
ต่างๆเช่นAfrican Arguments
รวมชื่อนักวิชาการชาวแอฟริกันที่เคารพนับถือ คำร้องทำให้บางคนพอใจและไม่พอใจผู้อื่น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับรั้วด้านใดด้านหนึ่ง ดังนั้น คำร้องจึงต้องมีการยื่นคำร้องใหม่
โลกได้เรียนรู้มากมายจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา ความรับผิดชอบในการปกป้อง(R2P)เป็นการตอบสนองของประชาคมระหว่างประเทศ
นักทฤษฎีทางกฎหมายเช่น Jennifer M Welsh และ Dele Jemirade ยังคงถกเถียง กันต่อไป ว่าR2Pเข้ามาแทนที่อำนาจอธิปไตยของประเทศต่างๆ หรือไม่ และความกังวลเกี่ยวกับประสิทธิภาพและการใช้อนุสัญญาในทางที่ผิดโดยมหาอำนาจตะวันตกและผู้มีส่วนร่วมในความขัดแย้ง
หัวใจของปัญหาคือ เราพบว่าไม่มีเครื่องมือระหว่างประเทศที่มีประสิทธิภาพและบังคับใช้ได้ ซึ่งช่วยในการป้องกันและจัดการความแตกต่างทางชาติพันธุ์และชาติพันธุ์
การจัดการเชื้อชาติ-ชาตินิยม การ
จัดการความแตกต่างระหว่างชาติพันธุ์และชาติพันธุ์เป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐที่เรียกว่า ‘ผิดปกติ’ ‘ล้มเหลว’ และ ‘เปราะบาง’ ของแอฟริกา ซึ่งการแบ่งแยกประชากรของทวีปค่อนข้างสูงกว่าส่วนอื่น ๆ ของโลก วัฒนธรรมกลุ่มนิยม ( อูบุน ตู ) มีความโดดเด่น และความขัดแย้งเชื่อมโยงกับการมีหรือไม่มีการเคลื่อนไหวของกลุ่มชาติพันธุ์ตามความเห็นของ James D FearonและE Ike Udogu
นักวิชาการบางคน เช่น คริสโตเฟอร์ แคลปแฮม (2010) และเจฟฟรีย์และเกร็ก มิลส์
(2006) ตั้งทฤษฎีว่าลัทธิรักชาติแบบนีโอเป็นลักษณะเฉพาะของยุคหลังอาณานิคมและเสนอให้ “ลดขนาด” และเปลี่ยนรัฐแอฟริกาที่ “ใหญ่โต” เป็น ” ประเทศที่เล็กกว่าและมีประสิทธิภาพ”
การแบ่งแยกภายใต้ข้ออ้างของการกำหนดตนเองและสิทธิของประชาชนเป็นคำสาปแช่งต่ออุดมคติของรัฐ หลังอาณานิคมของแอฟริกา Achille Mbembe เขียน
ดังนั้น มีผู้สังเกตว่าชาตินิยมของรัฐและลัทธิชาตินิยมทางชาติพันธุ์กำลังอยู่ในเส้นทางของการปะทะกัน และหลายประเทศในแอฟริกาได้ออกกฎหมายห้ามขบวนการชาติชาติพันธุ์และต่อสู้กับพวกเขากลับ
นอกจากนี้ในบทความในหัวข้อ ‘Rogue Superpower: Why this can be an illiberal American Century’ ในนโยบายต่างประเทศ ฉบับเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม 2020 Michael Beckley เขียนเกี่ยวกับอนาคตของประเทศที่กระจัดกระจายดังต่อไปนี้:
“ตั้งแต่ปี 1945 จำนวนประเทศในโลกเพิ่มขึ้นสามเท่า จาก 46 เป็นเกือบ 200 รัฐ อย่างไรก็ตาม รัฐใหม่เหล่านี้ส่วนใหญ่อ่อนแอและขาดพลังงาน ทรัพยากร อาหาร ตลาดในประเทศ เทคโนโลยีขั้นสูง ระบบทหาร [และ] จะต่อสู้ดิ้นรนเพื่อทำงานในโลกของตลาดปิดและทะเลทหาร เลนหรือมีแนวป้องกัน
“จากการวิจัยของนักรัฐศาสตร์ Arjun Chowdhury สองในสามของประเทศทั้งหมดในปัจจุบันไม่สามารถให้บริการขั้นพื้นฐานแก่ประชาชนของตนได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากนานาชาติ” บาคาร่าออนไลน์
